ขนาดของความรักเมื่อเวลาผ่านไป

 "ความรักของเราไม่ได้เติบโตตามเวลาที่เพิ่มขึ้น แต่ความรักมันเติบโตตามความรู้สึกดี ๆ ที่เพิ่มขึ้น"

 รักมาก รักน้อย ไม่ได้ขึ้นอยู่กับจำนวนเวลา แต่มันขึ้นอยู่กับจำนวนความรู้สึกว่ารักของเราต่างหาก เวลามากไม่ได้ทำให้รักมาก เวลาน้อยไม่ได้แปลว่ารักน้อย หากเรากำลังรักใครสักคนมาก อย่าหลงคิดไปว่าเพราะเวลาที่มากขึ้น ทำให้ความรักมันมากขึ้น หากเรากำลังเลิกรักใครอย่าหลงคิดไปว่าเพราะเวลาที่น้อยหรือนานเกินไป ในการคบหาทำให้ความรักจืดจางหมดไป

 จะยาวนานหรือแสนสั้น เวลามันไม่มีความหมายใด ๆ เลย หากคิดจะเลิก จะรัก ใครสักคน เพราะความรักมันขึ้นอยู่กับหัวใจไม่ใช่เวลา

ขนุน

" ถึงเธอไม่เก่ง  แต่ฉันก็รักเธอนะ "

ตั้งแต่เกิดมา  ฉันได้อยู่กับม้าตั้งแต่เด็ก ๆ  มีม้าแข่งอยู่หลายตัว  แต่มันไม่ใช่ของพ่อฉันหรอกนะ  พ่อเป็นเทรนเนอร์ม้า  ดูแลให้เจ้านายอีกทีหนึ่ง  ความผูกพันที่สะสมมาทำให้เกิดความรัก  ม้าทุกตัวที่พ่อดูแล เป็นม้าแข่งทุกตัว   แต่ละครั้งที่มันวิ่งฉันจะรู้สึกใจเต้นรู้สึกไม่ดีเลย  ไม่ได้กลัวจะไม่ชนะ  แต่กลัวมันเกิดอุบัติเหตุมากกว่า  เพราะม้าแข่งบางตัวมีราคาเท่ากับรถยนต์เลย ไหนจะค่าเลี้ยงดูอีก มันเหมือนกับการลงทุนอย่างหนึ่งก็ว่าได้   บางตัวซื้อมาแพงแต่วิ่งไม่ค่อยเก่ง  เหมือนตัวในรูปนี้เลย  มันชื่อว่า "ขนุน" เป็นม้าของฉันเอง  ได้มาเพราะฉันสงสารมัน มันกำลังจะถูกไปเป็นหนูทดลองของโรงพยาบาลสัตว์แห่งหนึ่ง

ฉันเลยเอามันมาเลี้ยงและไปวิ่งแข่งดู   ที่เอามันไปแข่งจะได้เลี้ยงดูตัวมันเองได้  ไม่ต้องเดือดร้อนเรา  เท่าที่มันอยู่กับฉันมา  มันไม่เคยวิ่งชนะเลยซักครั้ง  รูปร่างสวย  ตัวใหญ่  ฉันเคยคิดที่จะขายมันไปเดิน   รีสอทร์นะ เพราะไม่มีเงิน ค่าใช้จ่ายสูงมาก  ไม่อยากให้มันมาวิ่งแล้ว   แต่ฉันทำใจไม่ได้ที่ต้องเสียมันไป...อยากให้รู้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป  

ชนบท หรือ เมือง

" เราอยู่ในชนบท  หรือ  อยู่ในเมือง "

นี่ก็เป็นวันที่  2 แล้วน่ะที่น้ำไม่ไหล เราอยู่ในชนบท ทุรกันดาร  หรือในเมืองกันแน่  อาบน้ำอย่าง    ประหยัดมาก เพราะน้ำในถังที่เก็บไว้ใกล้จะหมดแล้วสิ  ถ้าไม่ไหลอีก คงจะต้องไปพึ่งหอชาวบ้าน  หรือ  ปั้มน้ำมันแน่ ๆเลย  โถๆๆๆ ชีวิตหนอ กับไปใช้น้ำบ่อคงเข้าท่ากว่าเยอะเลย  เมื่อไหร่จะทำเสร็จเนี๊ยะวางท่ออะไรนักหนา  ทำเอาชาวบ้านเขาเดือดร้อน  ช่วยเร่งมือหน่อยจะได้ไหมจ๊ะ อยากอาบน้ำให้เต็มที่            เหมือนอาบน้ำไม่หมดยังไงไม่รู้   แล้วถ้าอยากเข้าห้องน้ำตอนกลางคืนล่ะ                                         โอ้ย โอ้ย ไม่อยากจะคิดเลยเรา.......

รอยยิ้ม

เฮ้อ !  วันนี้เป็นวันที่่เหนื่อยมาก  ใกล้ถึงวันเข้าพรรษา และอาสาฬหบูชา  ทางโรงเรียนจึงจัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ หล่อเทียนจำนำพรรษา  เด็ก ๆ พากันตื่นเต้นกันใหญ่เลย  เพราะจะได้ลงมือทำ  แต่ก็ช่างไม่รู้อะไรเลย  ว่าครูเหนื่อยมาก กว่าจะจัดกิจกรรมเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบ 11.00 น. ก็จะได้เวลาทานข้าวของเด็ก ๆพอดี  แต่อย่างไรรอยยิ้มของเด็ก ๆ ทำให้เราหายเหนื่อได้เลยทีเดียวแหละ

วันนี้ฝนตก

" เช้าวันจันทร์  เป็นวันที่ขี้เกียจสุด ๆได้แต่นั่งเพ้อพรรณณา  เมื่อไหร่จะถึงวันศุกร์ "

วันนี้เป็นวันแรกที่ปล่อยผมมาทำงานอ่ะนะ  เพราะอากาศไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่  อีกอย่างพึ่งไปสระ ไดร์หมักทรีปเม้นจนผมสลวยสวย  มาเมื่อวาน  กะจะสระก็คงเป็นวันอังคารนู้นแหละ  แต่ที่ไหนได้  ฝนหนอฝน  ช่างจะตกมาตอนเย็นอย่างแรงทำเอาเรากลับบ้านไม่ได้เลย  แล้วต้องเอานักเรียนไปส่งให้ผู้ปกครองอีก  เสื้อกันฝนกับหมวกกันน๊อคก็มีอยู่แค่อย่างละอัน เอาล่ะทีนี้จะทำไงดีล่ะ   รอฝนหยุดคงไม่ได้กลับบ้านแน่เรา  สุดท้ายต้องมาเป็นครูผู้เสียสละ  เอาเสื้อกันฝนและหมวกกันน๊อคให้นักเรียนใส่ แล้วเราก็ขับรถไปส่งนักเรียนท่ามกลางสายฝน  ฝนหนอฝนทำเราซะเปียกปอนไปทั้งหัวจรดเท้า  ไม่น่าเลยเรา ไม่น่าไปสระไดร์เมื่อวานเลย  เสียดายตังค์จัง  เฮ้อ ! "สุดท้ายก็ต้องมาสระผมเอง"

ครู+ลูกศิษย์+เฟรชบุ๊ค

"วันทำงานทำไมช่วงเวลาช้ากว่าวันหยุดเนอะว่าไหม  ในความคิดของครูก็คงไม่แตกต่างอะไรกับลูกศิษย์ตัวน้อยนั่งนับวันรอเวลาถึงวันหยุด "

  เช้ามาก็ต้องไปทำงานแต่เช้าพอเห็นหน้าเด็ก ๆ  ก็หายคิดถึงวันหยุดกันไปเลย  เราต้องทำตัวเหมือนแม่คนที่ 2 ของเขาก็ว่าได้  ต้องบอกให้ไปทานข้าว ดื่มน้ำ เข้าห้องน้ำ  ล้างมือ คอยดูแลเขาทุกขั้นตอน  ทั้งเวลาเล่น  เวลาเรียน  เวลานอน  เด็กเขาจะมีความใสซื่อ  ทำให้เราหัวเราะและยิ้มใด้

 อย่างวันนี้ ก็จะมีเด็กในห้องคนนึงชื่อน้องอั้ม  อ้อ ! ลืมบอกไปในห้องจะมีครูประจำชั้นอยู่ 2 คน  คือ    ครูแอ๋ว กับครูแหม่ม (เราเอง)  น้องอั้ม เดินมาหาครูแอ๋ว ถามครูแอ๋วว่า  ครูแอ๋วครับมีเฟรชบุ๊คไหม หรือเอาไลน์ก็ได้  ครูแอ๋วก็ตอบทันทีว่า  ครูแอ๋วไม่มีครูแอ๋วไม่เคยเล่น  น้องอั้มก็เลยบอกครูแอ๋วไปสมัครเฟรชบุ๊คเอาไว้ เผื่ออั้มจะแชทไปหา  แล้วเขาก็เดินมาถามเราต่อ  ครูแหม่มครับ มีเฟรชบุ๊คไหม  เขียนชื่อเฟรชให้หน่อย อั้มจะแอดไปหา  ทำเราอึ้งไปเลย ไม่น่าเชื่อเด็กแค่ อายุ 5 ขวบ สมัยนี้ช่างแตกต่างกับรุ่นเราเหลือเกิน  วันนี้จึงทำให้เราเห็นหน้าน้องอั้มทีไร  อดยิ้มไม่ได้ คิดถึง เรื่องเฟรชบุ๊ค.....

ล้มทั้งยืน...ดีกว่าล้มไม่เป็น

ล้มทั้งยืน...ดีกว่าล้มไม่เป็น 

          "อย่าคิดว่าสูญเสียแล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์ เรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอหากเราคิดจะนับซะอย่าง"

          ถ้าสิ่งที่เราคาดหวัง...ไม่เป็นดั่งหวังถ้าสิ่งที่เราพยายามทุ่มเททำสุดแรง กายแรงใจไม่ประสบผลสำเร็จ ถ้าสิ่งที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้นและได้สร้างความบอบ ช้ำจนทำให้เราต้องจมอยู่กับความทุกข์

          เรา กำลังก้าวสู่ "ชีวิตที่เป็นจริง" แล้วหล่ะ เพราะความเป็นจริงของชีวิต จะสอนให้เรารู้จักยอมรับความพ่ายแพ้สอนให้เรารู้จักสูญเสียน้ำตา เพื่อที่จะได้รอยยิ้มคืน กลับมาเป็นรางวัลตอบแทนแต่มันก็ไม่เคยทำให้ใครหมดสิ้นความหวัง หมดสิ้นพลังและกำลังใจไปกับความพ่ายแพ้ เพียงแค่ความเป็นจริงสอนให้พวกเราทุกคนรู้ว่า

          ...........อย่าเพียรสร้างความหวัง แต่ให้เชื่อมั่นใความหวัง............

          เพราะความเชื่อมั่นจะนำพาเราไปพบกับ "หนทางสู่ความสำเร็จ"